عمق ِ فاجعه!

این عکسی است که فضاپیمای وویجر از زمین گرفته!

تصویرزمین از نمائی بسیار دور

عکسی که زمین رو در فضای بیکران نشون می ده!
همین جاست. خانه اینجاست...
ما اینجاییم. تمام کسانی که دوستشون دارید؟
تمام کسانی که می شناسید؟...
تمام کسانی که تابحال چیزی درموردشون شنیدید!
تمام کسانی که وجود داشته اند...
زندگی شان را در اینجا سپری کرده اند...
برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه
جمع شده است...
هزاران مذهب!ایدئولوژی و دکترای اقتصادی!
تمامی شکارچیان وصیادان!
تمامی قهرمانان و بزدلان!
تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن!
تمامی زوج های جوان عاشق!تمامی پدران و مادران!
کودکان امیدوار!
مخترعان و مکتشفان!
تمامی معلمان اخلاق! تمامی سیاستمداران فاسد!
تمامی «ابرستاره ها»!!تمامی رهبران کبیر!
تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخِ گونه ما! آنجا زیسته اند!
در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است.
زمین ذره ای خرد در مقابل عظمت جهان است. به رودهای خون که توسط امپراطوران و ژنرال ها بر زمین جاری شده، البته با عظمت و فاتحانه! بیاندیشید.این خونریزان! اربابان لحظاتی از قسمت کوچکی از این نقطه بوده اند. به بی رحمی های بی پایانی که ساکنان گوشه ای از این نقطه، توسط ساکنان گوشه دیگر (که از این فاصله نمیتوان آنها را از هم بازشناخت) متحمل شده اند بیاندیشید! چقدر اینان به کشتن یکریگر مشتاقند! چقدر با حرارت از یکدیگر متنفرند. تمامی شکوه و جلال ما! تمامی حس خود مهم بینی بی پایان ما! توّهم ِ اینکه ما دارای موقعیتی ممتاز در پهنه گیتی هستیم، به واسطه این عکس به چالش کشیده می شود. سیاره ما لکه ای گم شده در تاریکی کهکشانهاست. در این تیرگی و عظمت بی پایان! هیچ نشانه ای از اینکه کمکی از جایی میرسد تا ما را از شر خودمان در امان نگاه دارد، دیده نمی شود.
زمین تنها جای شناخته شده است که قابلیت زیست دارد. هیچ جایی نیست، حداقل در آینده نزدیک که گونه بشر بتواند به آنجا مهاجرت کند. مشاهدات! بله! استقرار! هنوز نه. خوشتان بیاید یا نه، زمین تنها جایی است که می توانیم روی پای مان بایستیم. گفته شده که فضانوردی تجربه ای است شخصیت ساز که فرد را فروتن می سازد...."کارل ساگان فضانورد آمریکایی"

پ.ن:
شاید هیچ تصویری بهتر از این،غرور ابلهانه و نابخردانه نوع بشر را در دنیای کوچکش به نمایش نگذارد. برای من، این تصویر تاکیدی است بر مسئولیت ما در جهت برخورد مهربانانه تر ما با یکدیگر و سعی در گرامی داشتن و حفظ کردن این نقطه آبی کمرنگ! تنها خانه ای که تاکنون شناخته ایم.

| نوشته شده توسط شقایق در یکشنبه 88/1/30 و ساعت 11:30 عصر | نظرات دیگران()

درباره خودم

شقایق
تمام می شوم شبی، فقط به من اشاره کن

لوگوی وبلاگ

آمار وبلاگ

بازدید امروز :8
بازدید دیروز :19
مجموع بازدیدها : 269615

جستجو در وبلاگ